Como afrontar o TFG

Os distintos centros da universidade ofrecen para cada grao un documento que orienta sobre as partes ou contidos que deben incluír os traballos de fin de grao e as normas de estilo. Polo tanto, no teu TFG deberás seguir as directrices do teu centro e, en última instancia, as indicacións do teu director/a.

Os TFG poden adoptar distintas estruturas, pero todos contan cun esquema básico formado pola introdución, desenvolvemento do tema, conclusións e bibliografía.
Os apartados máis comúns, aínda que non sempre figuren todos (ás veces aparecen fusionados) nin coa mesma denominación nin na mesma orde, son:

• Portada: na maioría dos graos proporciónase un modelo oficial cos datos de identificación que deben figurar na portada. Tras a portada acostuma deixarse unha páxina en branco, chamada páxina de cortesía. 
• Índices: 
• Índice de contidos ou sumario: relación de todos os apartados do TFG por orde de aparición no texto e con indicación da páxina na que comezan. 
• Indice de ilustracións e táboas: cando hai ilustracións, figuras ou táboas numeradas adóitase facer índices específicos, situados tras o índice de contidos e en páxinas aparte.
• Índice de abreviaturas e símbolos: contén as abreviaturas e símbolos que se utilizan con máis frecuencia, e aconséllase ordenar esta listaxe en orde alfabética. 

Os diferentes procesadores de texto xeran a táboa de contido automaticamente. Neste vídeo podes ver como se crea un índice automático de contidos en Word 365.

Vídeo: Crear índice automático en Word 365. Por Biblioteca Universitaria. Universidade de Vigo. Duración 2:16

•  Resumo: consiste nunha representación abreviada do contido e dunha síntese das partes fundamentais do traballo seguindo a súa orde ou estrutura. A secuencia máis común acostuma ser: introdución/obxectivos, metodoloxía, resultados e conclusións (que se fixo, como se fixo, cales foron os resultados e a conclusión á que se chegou). 
  A continuación do resumo, van as palabras clave (normalmente entre 4 e 6), termos que describen o contido do traballo de forma concreta. 
•  Introdución: proporciónase unha panorámica xeral do traballo facendo referencia á motivación ou propósito (por que o escollemos, por que é relevante ese tema), os obxectivos, as hipóteses (no caso de ser un traballo de investigación), estado da cuestión e metodoloxía utilizada. Acostuma escribirse cos verbos en presente.
• Estado da cuestión: consiste en expor a situación dun tema de investigación (síntese das ideas principais, metodoloxías etc.). Isto implica facer unha revisión bibliográfica para coñecer os autores/as máis relevantes que publicaron sobre o tema e as liñas de investigación existentes. 
•  Metodoloxía: detállase como se efectuou o estudo, é dicir, os pasos dados para acadar os resultados. A metodoloxía dependerá da disciplina, do tipo de investigación (teórica, experimental, empírica, tecnolóxica ou documental) e dos datos que se manexan (cuantitativos ou cualitativos). Recoméndase presentar os procesos realizados de forma secuencial e escribilos en pasado.
• Análise e discusión dos resultados: preséntanse os resultados obtidos destacando os máis relevantes. Os resultados adoitan redactarse en pasado, posto que se informa sobre os datos acadados nos experimentos ou observacións. Poden complementarse con gráficos, táboas, figuras, esquemas etc. 
  A discusión correspóndese coa interpretación dos datos, reflexionar sobre os resultados e por que ocorreron, explicando o seu significado en relación aos obxectivos ou hipóteses e comprobar o grao de cumprimento. Nalgúns traballos de investigación a discusión vai no apartado de resultados, pero noutros pode ir coas conclusións ou aparecer nun apartado independente.
• Conclusións: sección ou capítulo final onde se dá resposta aos obxectivos do traballo, retomando o que se expuxo na introdución e sintetizando as ideas desenvoltas no corpo do traballo. As conclusións expoñeranse cunha redacción clara, e poden presentarse tamén en forma numerada. 
• Bibliografía: referencias bibliográficas dos documentos consultados e utilizados para a realización do traballo. As referencias irán de xeito normalizado segundo o estilo de citación esixido na titulación.
• Anexos: neste apartado vai toda aquela información que contribúe a enriquecer o traballo e complementalo, e que rompería a presentación lóxica se se puxera no corpo: táboas, gráficos, lexislación, planos, follas de especificacións, fotos etc.

No texto do TFG hai que empregar linguaxe científica con calidade lingüística:

• Linguaxe científica:
  • Adopta un discurso despersonalizado mediante o uso da forma impersoal ou da primeira persoa do plural, pero sen mesturalas. Usa a primeira persoa do singular só en ocasións puntuais e apartados moi persoais do traballo como a xustificación.
  • Emprega un estilo claro e sinxelo, que facilite a comprensión e evita as frases rebuscadas.
  • Exprésate coa máxima precisión posible, mediante o uso de palabras de significado concreto, evitando crear ambigüidades ou falsas interpretacións.
  • Inclúe só a información pertinente, evitando dar explicacións innecesarias. Non utilices frases feitas ou de recheo que non aportan nada ao contido nin repeticións innecesarias.

• Frases:
  • Opta por frases afirmativas, máis claras e comprensibles que as negativas.
  • Usa frases curtas e simples seguindo a orde natural da oración: suxeito + verbo + complemento. É recomendable empregar entre 15-25 palabras por cada oración para facilitar a lectura.
  • Evita no posible a voz pasiva e as frases subordinadas.
  • Reduce o emprego dos xerundios e participios aos casos necesarios.

• Parágrafos:
  • En xeral, presenta cada idea nun parágrafo, aínda que algunhas ideas complexas poden requirir máis dun para desenvolvelas.
  • Evita os “parágrafos ladrillo” demasiado longos e os dunha soa frase. O ideal é que teñan entre cinco e vinte liñas, se teñen máis posiblemente recollan varias ideas ou conteñan información repetitiva.
  • Mantén o fío lóxico entre os distintos parágrafos para que non se perda a conexión.

Algúns procesadores de texto permiten configurar o editor para analizar o documento e ofrecer suxestións para os problemas de ortografía, gramática e estilo. Tamén para facer que as oracións sexan máis concisas, elixir palabras máis sinxelas ou escribir cun ton máis formal.